Κάθε χρόνο γίνεται συζήτηση για το πόσο ανέβηκαν ή κατέβηκαν οι βάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια και αποδίδουμε τις μεταβολές αυτές στη δυσκολία των θεμάτων την εκάστοτε χρονιά. Αυτό όμως που θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να εξετάσουμε είναι σε τι βαθμό αυτές οι μεταβολές στις βάσεις οφείλονται στο πως κατατάσσουν τα τμήματα των πανεπιστημίων οι ίδιοι οι μαθητές, καθώς και οι ενέργειες που κάνουν τα ίδια τα τμήματα για να αλλάξουν τη βάση τους και κατ’ επέκταση την εικόνα τους προς τους μαθητές. Διότι η δυσκολία των θεμάτων είναι κάτι το εντελώς τεχνητό και επηρεάζει συνολικά τις βάσεις, ενώ η θέση του κάθε τμήματος στις προτιμήσεις των μαθητών είναι κάτι το ουσιαστικό που αλλάζει δυναμικά στο χρόνο και επηρεάζει μεμονωμένα τμήματα.
Μια πρώτη παρατήρηση για τις φετινές βάσεις στα τμήματα πληροφορικής και υπολογιστών είναι ότι, σε αντίθεση με τη γενικότερη πτώση που παρατηρήθηκε στις θετικές/τεχνολογικές σχολές, πολλά τμήματα πληροφορικής κατάφεραν και αύξησαν τη βάση τους. Το ενδιαφέρον ωστόσο είναι ότι τα τμήματα που το πέτυχαν αυτό ήταν όλα τους πρώην τμήματα ΤΕΙ (με μόνη εξαίρεση το Τμήμα Πληροφορικής με Εφαρμογές στη Βιοϊατρική, η βάση του οποίου όμως επηρεάζεται από το γεγονός ότι δέχεται εισακτέους από 3 πεδία). Βλέπουμε λοιπόν ξεκάθαρα μια σύγκλιση των βάσεων μεταξύ των πρώην ΤΕΙ και των Πανεπιστημίων. Πέντε χρόνια μετά την κατάργηση των ΤΕΙ, τα τμήματα αυτά φαίνεται να αναβαθμίζονται στη συλλογική συνείδηση. Σε αυτό βέβαια συνετέλεσαν διάφοροι παράγοντες, και ένας πολύ σημαντικός ήταν ότι το Υπουργείο Παιδείας έδωσε σε πολλά από αυτά τα τμήματα ισοδυναμία και αντιστοιχία με τα ομώνυμα τμήματα των Πανεπιστημίων.
Εξαίρεση σε αυτή την τάση αποτελεί το τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών το οποίο παρότι στην περιφέρεια, και μάλιστα σε νησί, καταφέρνει να αντέξει στην πίεση και να παραμείνει υψηλά στις προτιμήσεις των μαθητών χωρίς να αφήσει κενά στις καλυπτόμενες θέσεις του. Το μόνο άλλο τμήμα της περιφέρειας που καταφέρνει να παραμένει πολύ υψηλά στις προτιμήσεις είναι των Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πατρών, το οποίο εκμεταλλεύεται φυσικά το ισχυρό όνομα/ζήτηση που έχουν δημιουργήσει τα αντίστοιχα τμήματα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Κατά τα άλλα η πρώτη δεκάδα συμπληρώνεται από τμήματα των δύο μεγάλων αστικών κέντρων μόνο. Ακόμη και τμήματα με πολύ μικρό αποτύπωμα διεθνώς (π.χ. Πληροφορικής και Τηλεματικής) καταφέρνουν να προσελκύσουν μεγάλο ενδιαφέρον και να έχουν υψηλή θέση στις προτιμήσεις των μαθητών αποκλειστικά και μόνο επειδή βρίσκονται στην Αθήνα. Αυτή είναι μια τεράστια διαφορά σε σχέση με την προτεραιοποίηση που γίνεται σε άλλες χώρες όπου το κύρος του πανεπιστημίου και του τμήματος προέχει της τοποθεσίας του.
Ένα άλλο σημείο που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής είναι ότι η μεγαλύτερη άνοδος (+1447) ήταν στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Μάλιστα το ίδιο το τμήμα ανακοίνωσε ότι το 33% των επιτυχόντων δήλωσε το τμήμα τους ως πρώτη (1η) επιλογή. Να σημειώσουμε εδώ ότι το εν λόγω τμήμα έχει έδρα στην Πάτρα αλλά προέρχεται από το πρώην ΤΕΙ και δεν έχει καμία σχέση με το γνωστό Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Τεχνολογίας Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πατρών που εδρεύει στην ίδια πόλη. Είναι λοιπόν πολύ πιθανό ότι κάποιοι από αυτούς που το δήλωσαν ως πρώτη επιλογή να το μπέρδεψαν με το τμήμα του Πανεπιστημίου Πατρών το οποίο στο όνομά του χρησιμοποιεί τη λέξη “Τεχνολογίας” αντί για “Μηχανικών” που χρησιμοποιούν όλα τα υπόλοιπα τμήματα ΗΜΜΥ στην Ελλάδα. Η Πάτρα δυστυχώς έχει καταλήξει να έχει τρία τμήματα μηχανικών υπολογιστών (ούτε η Αθήνα δεν έχει τόσα!) με ότι αυτό συνεπάγεται σε θέματα οργάνωσης και αποτελεσματικότητας της ανώτατης εκπαίδευσης.
Όσον αφορά τα τμήματα με τις χαμηλότερες προτιμήσεις, είναι ξεκάθαρο ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα το αντιμετωπίζουν οι απομακρυσμένες περιοχές (π.χ. Σάμος, Σπάρτη, Άρτα, Κέρκυρα) που δυσκολεύονται να προσελκύσουν και να κρατήσουν τους φοιτητές. Ωστόσο, η μικρή αυτονομία που δόθηκε στα τμήματα να επιλέγουν μόνα τους την ΕΒΕ, είναι ένα χρήσιμο εργαλείο το οποίο αν χρησιμοποιηθεί κατάλληλα μπορεί να βελτιώσει την κατάσταση. Για παράδειγμα, το Τμήμα Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας πέτυχε ένα άλμα 5 θέσεων αφήνοντας πολλά κενά τα οποία ούτως ή άλλως θα γέμιζαν από ανενεργούς φοιτητές. Αν λοιπόν δοθεί περισσότερος λόγος και αυτονομία στα πανεπιστήμια, θα μπορέσουν να χαράξουν μόνα τους την πορεία που ταιριάζει καλύτερα στη φυσιογνωμία τους.
Comments
Post a Comment