Το πρόγραμμα σπουδών και όχι το όνομα του τμήματος πρέπει να καθορίζει τον τίτλο σπουδών στα πανεπιστήμια

Μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου μετεξέλιξης των ΤΕΙ το οποίο έβαλε τέλος σε μια ανούσια και αντιπαραγωγική διάσπαση της τριτοβάθμιας παιδείας επί 36 χρόνια, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να γίνει και το δεύτερο αναγκαίο βήμα για τον εξορθολογισμό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης: τα τμήματα που θεραπεύουν πολλαπλά γνωστικά αντικείμενα πρέπει να προσφέρουν διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών για κάθε επιστημονικό πεδίο το οποίο θα καταλήγει φυσικά και σε διαφορετικό τίτλο σπουδών.

Η διεπιστημονικότητα είναι απόλυτα θεμιτή και γίνεται ολοένα και πιο σημαντική στη σύγχρονη εποχή. Τα τμήματα που καλύπτουν πολλαπλά γνωστικά αντικείμενα (π.χ. Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών, κ.α.) επιτελούν μεν έναν πολύ σημαντικό ρόλο, δεν παύουν όμως να παράγουν πτυχιούχους που δεν έχουν σπουδάσει όλα τα αντίστοιχα γνωστικά αντικείμενα αλλά συγκεκριμένη κατεύθυνση μόνο. Είναι λοιπόν εντελώς άδικο και δημιουργεί τεράστιες στρεβλώσεις στην αγορά εργασίας όταν, για παράδειγμα, ο απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών παρακολουθεί συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών σε ένα από τα τέσσερα γνωστικά αντικείμενα που καλύπτει το τμήμα του (Ηλεκτρικής Ενέργειας, Ηλεκτρονικής, Τηλεπικοινωνιών, Πληροφορικής), αλλά του απονέμεται ενιαίος τίτλος σπουδών που του δίνει το δικαίωμα να διεκδικήσει θέσεις εργασίας σε επιστημονικά πεδία που δεν έχει σπουδάσει! Το πρόβλημα αυτό παρατηρείται σε πολλά τμήματα της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και γίνεται ακόμη πιο έντονο μετά την πρόσφατη μετεξέλιξη των ΤΕΙ σε πανεπιστήμια. Για παράδειγμα, ο απόφοιτος του τμήματος Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής μπορεί να διεκδικήσει θέσεις εργασίας σε τρία γνωστικά αντικείμενα (Ηλεκτρική Ενέργεια, Ηλεκτρονική, Τηλεπικοινωνίες), ενώ ο απόφοιτος του παραδιπλανού τμήματος Πληροφορικής του Πανεπιστημίου Πειραιά μπορεί με τα ίδια χρόνια σπουδών να διεκδικήσει θέσεις εργασίας σε ένα αντικείμενο μόνο.

Είναι επιτέλους καιρός να διορθωθεί και αυτή η στρέβλωση. Σαφώς και τα τμήματα θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να καλύπτουν πολλαπλά γνωστικά αντικείμενα και να προσφέρουν προγράμματα σπουδών σε διαφορετικές κατευθύνσεις, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι παράγουν “υπερεπιστήμονες” που έχουν εντρυφήσει σε πολλαπλά πεδία. Ο τίτλος σπουδών πρέπει να ταυτίζεται με το πρόγραμμα σπουδών που ακολούθησε ο φοιτητής και όχι με το όνομα του τμήματος.