Skip to main content

Η πρόταση του ΤΕΙ Κιλκίς για δημιουργία τμήματος Τηλεπικοινωνιών είναι άτοπη

Δημοσιεύτηκε στο KilkisToday

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που καθιστούν επιστημονικά και αναπτυξιακά άτοπη την πρόταση που κατατέθηκε από το Παράρτημα του Κιλκίς για δημιουργία νέου τμήματος Τηλεπικοινωνιών.

Από επιστημονική άποψη οι Τηλεπικοινωνίες είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με την Ηλεκτρονική και την Πληροφορική. Όλα σχεδόν τα πανεπιστήμια του κόσμου εντάσσουν τις σπουδές τηλεπικοινωνιών είτε σε τμήματα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών είτε σε τμήματα Πληροφορικής. Ποτέ σχεδόν αυτόνομα. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα όπου, από τα 16 τμήματα ΑΕΙ/ΑΤΕΙ που προσφέρουν σπουδές τηλεπικοινωνιών, τα 15 τις συνδυάζουν με ηλεκτρολογία, ηλεκτρονική ή πληροφορική. Είναι λοιπόν σαφές ότι ένα τμήμα Τηλεπικοινωνιών στο ΤΕΙ Θεσσαλονίκης θα είναι επιστημονικά καταδικασμένο αν λειτουργήσει μακρυά από τα συγγενή τμήματα της Πληροφορικής και της Ηλεκτρονικής που εδρεύουν στη Σίνδο. Και αν πιστεύετε ότι τα 50 χλμ. που απέχει η Σίνδος από το Κιλκίς είναι πολύ λίγα για να δημιουργήσουν πρόβλημα, τότε δεν έχετε παρά να ανατρέξετε στο πρόσφατο παρελθόν του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης όταν το τμήμα Ηλεκτρονικής ήταν ακόμη στον κέντρο της Θεσσαλονίκης (Ευκλείδης) και λειτουργούσε εντελώς αποκομμένο και απομονωμένο από το υπόλοιπο ίδρυμα σε μια απόσταση μόλις 10 χλμ. από αυτό.

Με δεδομένο ότι ένα νέο τμήμα Τηλεπικοινωνιών θα πρέπει αδιαμφισβήτητα να ενταχθεί στη Σχολή Τεχνολογικών Εφαρμογών όπου ανήκουν και τα συγγενή τμήματα Πληροφορικής, Ηλεκτρονικής, και Αυτοματισμού, αυτό θα δημιουργήσει σοβαρότατο πρόβλημα στην αναπτυξιακή πορεία του Παραρτήματος Κιλκίς διότι δε θα μπορέσει να εξελιχθεί σε μία αυτόνομη Σχολή του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Όμως ακόμη κι αν επιχειρηθεί το εν λόγω τμήμα να ιδρυθεί λανθασμένα ως ανεξάρτητο τμήμα (μη ενταγμένο δηλαδή στη ΣΤΕΦ όπου επιστημονικά ανήκει) με προφανή σκοπό να ενταχθεί μελλοντικά σε μια νέα Σχολή στο Παράρτημα του Κιλκίς, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται και πάλι να πετύχει διότι το έτερο τμήμα του Κιλκίς έχει εντελώς διαφορετικό γνωστικό αντικείμενο. Είναι λοιπόν σαφές ότι η επιλογή του πεδίου των Τηλεπικοινωνιών όχι μόνο δε βοηθάει στο μακροπρόθεσμο σχεδιασμό για ένα ισχυρό Παράρτημα στο Κιλκίς αλλά θα δημιουργήσει και περαιτέρω προβλήματα που θα έχουν αλυσιδωτές αντιδράσεις τόσο για το μητρικό ίδρυμα στη Θεσσαλονίκη όσο και για το υπάρχον τμήμα στο Κιλκίς.

Διατυπώθηκε από το Παράρτημα του Κιλκίς το επιχείρημα ότι το αντικείμενο των Τηλεπικοινωνιών είναι σύγχρονο και με μεγάλη ζήτηση οπότε ένα νέο τμήμα με αυτό το αντικείμενο δε θα αντιμετωπίσει το πρόβλημα που δημιουργεί η βάση εισαγωγής. Όσοι διατυπώνουν αυτό το επιχείρημα είναι προφανές ότι δε μελέτησαν προσεκτικά τις βάσεις εισαγωγής των ΑΕΙ/ΑΤΕΙ. Μια απλή εξέταση των βάσεων καθιστά προφανές ότι οι επιλογές των υποψηφίων βασίζονται πρωτίστως στην έδρα του τμήματος και κατά δεύτερο μόνο λόγο στο επιστημονικό πεδίο. Μάλιστα, το επιχείρημα του Κιλκίς περί σύγχρονου αντικειμένου που θα προσελκύσει τους φοιτητές, το σκέφτηκε πολύ πριν από το Κιλκίς και η Ναύπακτος (Παράρτημα του ΤΕΙ Μεσολογγίου). Δυστυχώς όμως γι' αυτούς η πραγματικότητα δεν ήταν όπως την περίμεναν. Το τμήμα Τηλεπικοινωνιακών Συστημάτων και Δικτύων (με έδρα τη Ναύπακτο), αν και είναι το μοναδικό τμήμα ΤΕΙ με αποκλειστικό αντικείμενο το σύγχρονο πεδίο των τηλεπικοινωνιών (σαν αυτό δηλαδή που προτείνεται και από το Κιλκίς), δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει απήχηση στους υποψηφίους (παρότι λειτουργεί από το 2004). Η βάση εισαγωγής του 2008 για το εν λόγω τμήμα Τηλεπικοινωνιών ήταν 8809 μόρια, δηλαδή σχεδόν ολόιδια με τη βάση εισαγωγής του τμήματος Σχεδίασης Ενδυμάτων του Κιλκίς (8797 μόρια). Προφανώς, το σύγχρονο αντικείμενο σπουδών δεν ήταν αρκετό για να πείσει ένα μαθητή να σπουδάσει σε μια μικρή πόλη όπως η Ναύπακτος ή το Κιλκίς. Το ίδιο όμως ισχύει και με όλα σχεδόν τα τμήματα ΤΕΙ που ασχολούνται με σύγχρονες Τεχνολογίες Πληροφορικής και Επικοινωνιών και έχουν έδρα στην περιφέρεια. Τα τμήματα στην Άρτα, το Μεσολόγγι, την Καστοριά, τη Σπάρτη, την Αμαλιάδα και τα Γρεβενά είχαν όλα εξίσου χαμηλές βάσεις. Όμως ακόμη και στα τμήματα Πληροφορικής και Επικοινωνιών πολύ μεγαλύτερων από το Κιλκίς πόλεων, όπως το Ηράκλειο και η Καβάλα, οι βάσεις κυμάνθηκαν στα ίδια περίπου μόρια με αυτά του Παραρτήματος του Κιλκίς, δηλαδή αρκετά κάτω από τη βάση του 10. Και για όσους κάνουν το λάθος να πιστεύουν ότι το πρόβλημα αυτό υφίσταται μόνο στα ΤΕΙ, δεν έχουν παρά να δουν το μοναδικό ελληνικό τμήμα ΑΕΙ με αποκλειστικό αντικείμενο τις Τηλεπικοινωνίες. Η βάση εισαγωγής του τμήματος Επιστήμης και Τεχνολογίας Τηλεπικοινωνιών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου ήταν χαμηλότερη από αυτή των τμημάτων ΤΕΙ Πληροφορικής που εδρεύουν σε Αθήνα, Πειραιά, και Θεσσαλονίκη. Οι μαθητές δηλαδή προτίμησαν να σπουδάσουν τις τηλεπικοινωνίες και την πληροφορική σε ένα ΤΕΙ μεγάλης πόλης παρά σε ένα ΑΕΙ της περιφέρειας. Αλλά ακόμη και στο πιο ιστορικό και καταξιωμένο ελληνικό Τμήμα Επιστήμης Υπολογιστών (αυτό του Πανεπιστημίου Κρήτης που εδρεύει στο Ηράκλειο, την 4η μεγαλύτερη πόλη της Ελλάδας), η βάση εισαγωγής για το 2008 ήταν χαμηλότερη από του τμήματος Πληροφορικής του ΤΕΙ Αθήνας. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι οι μαθητές αψηφούν πολλές φορές ακόμη και την ποιότητα και το κύρος ενός τμήματος προκειμένου να σπουδάσουν στην Αθήνα. Είναι λοιπόν προφανές ότι όσοι επενδύουν στις τηλεπικοινωνίες για να φέρουν φοιτητές στο Κιλκίς αφενός το σκέφτηκαν πολύ αργά και αφετέρου δε μελέτησαν με ιδιαίτερη προσοχή τις βάσεις εισαγωγής.

Δε μπορούμε επίσης να παραβλέψουμε το γεγονός ότι οι σπουδές σε τηλεπικοινωνίες απαιτούν ένα ιδιαίτερα υψηλό υπόβαθρο σε θετικές επιστήμες όπως τα μαθηματικά και η φυσική. Τα στατιστικά όμως δείχνουν ότι οι μαθητές που εισάγονται στα περιφερειακά τμήματα ΤΕΙ όπως του Κιλκίς, έχουν μια βαθμολογία που κυμαίνεται γύρω στη βάση. Αυτό σημαίνει ότι ένα τμήμα Τηλεπικοινωνιών στο Κιλκίς θα αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες στη διδασκαλία ενός απαιτητικού γνωστικού αντικειμένου σε μαθητές με χαμηλό υπόβαθρο σε θετικές επιστήμες. Με την αύξηση των θέσεων τα τελευταία χρόνια και τη συνεπαγόμενη μείωση των βάσεων εισαγωγής το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν ακόμη και τα πανεπιστήμια. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι τα τμήματα Μαθηματικών και Φυσικής όπου οι καθηγητές παραπονιούνται που οι μαθητές δεν έχουν το υπόβαθρο να ανταπεξέλθουν στα απαιτητικά μαθήματα των θετικών επιστημών. Φανταστείτε λοιπόν πόσο πιο οξύ θα είναι το πρόβλημα σε ένα τμήμα ΤΕΙ του Κιλκίς όταν οι καθηγητές κληθούν να διδάξουν μαθήματα απαραίτητα για τις τηλεπικοινωνίες όπως ο διαφορικός λογισμός και ο ηλεκτρομαγνητισμός.

Το μόνο βέβαιο συμπέρασμα απ'όλα τα παραπάνω είναι ότι το Παράρτημα του Κιλκίς είναι εντελώς ακατάλληλο, τόσο επιστημονικά όσο και αναπτυξιακά, για να δεχθεί ένα τμήμα Τηλεπικοινωνιών. Αλλά ακόμη και το γενικότερο επιχείρημα δημιουργίας δεύτερου τμήματος στο Παράρτημα του Κιλκίς είναι εντελώς έωλο όταν δεν υπάρχει αξιολόγηση της 10ετούς πορείας του Παραρτήματος ούτε και τεκμηρίωση των προοπτικών του. Σήμερα ζητάνε δεύτερο τμήμα για να σώσουνε το πρώτο και σε λίγα χρόνια θα ζητάνε και τρίτο τμήμα για να σώσουνε τα δύο πρώτα. Αυτή είναι η περίφημη στρατηγική τους;

Πρέπει επιτέλους να συνειδητοποιήσουμε ότι τα τμήματα της ανώτατης εκπαίδευσης δεν είναι κέντρα υποδοχής φοιτητών. Η επιτυχία ενός ανώτατου ιδρύματος βασίζεται πάνω απ' όλα στο έμψυχο δυναμικό και απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό και μακροπρόθεσμη εκπαιδευτική πολιτική. Μην καταδικάζετε ούτε ένα παιδί να σπουδάσει σε ένα τμήμα που εσείς δε θα στέλνατε ποτέ το δικό σας.

Comments

Popular posts from this blog

Δημόσια εκτέλεση έργων πνευματικής ιδιοκτησίας

Σχολιασμός στη δημόσια διαβούλευση του Υπουργείου Πολιτισμού αναφορικά με τους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης (ΟΣΔ) και το δικαίωμα δημόσιας εκτέλεσης έργων πνευματικής ιδιοκτησίας. Τα σύγχρονα οπτικοακουστικά πνευματικά έργα είναι το αποτέλεσμα της συνεργασίας πάρα πολλών δημιουργών (συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, συνθέτες, μουσικοί, σχεδιαστές, προγραμματιστές, κλπ). Το πρόβλημα είναι ότι αντί να υπάρχει μία ενιαία αρχή που θα διαχειρίζεται συνολικά όλα τα πνευματικά δικαιώματα, έχουμε το φαινόμενο όπου κάθε επαγγελματική ομάδα δημιουργών συστήνει το δικό της οργανισμό συλλογικής διαχείρισης και εκμεταλλεύεται ανεξάρτητα και αυτόνομα τα περιουσιακά/συγγενικά δικαιώματα που της ανήκουν (ΑΕΠΙ για συνθέτες-στιχουργούς, ΕΡΑΤΩ για τραγουδιστές-ερμηνευτές, ΑΠΟΛΛΩΝ για μουσικούς, ΔΙΟΝΥΣΟΣ για ηθοποιούς και χορευτές, GRAMMO για παραγωγούς υλικών φορέων ήχου και εικόνας, κ.α.). Αυτό το μοντέλο διαχείρισης είναι εντελώς αναποτελεσματικό, άδικο, και κατά μία έννοια παράλογο. Η άδεια/

Το ΤΕΙ Κιλκίς πρέπει να δώσει έμφαση στο γνωστικό αντικείμενο της Σχεδίασης

Αν δούμε το υπάρχον Τμήμα Σχεδιασμού και Παραγωγής Ενδυμάτων μέσα από το πρίσμα του "ενδύματος" τότε οι επιλογές που έχουμε για δημιουργία νέων σχετικών τμημάτων που θα οδηγήσουν σε ένα αυτόνομο Παράρτημα που θα είναι επιστημονικά ισχυρό και αναπτυξιακά βιώσιμο είναι πολύ περιορισμένες. Το ένδυμα ως γνωστικό αντικείμενο συνδέεται κυρίως με την κλωστοϋφαντουργία. Σε εκπαιδευτικό επίπεδο όμως υπάρχει ήδη ένα Τμήμα Κλωστοϋφαντουργίας στο ΤΕΙ Πειραιά το οποίο - παρότι βρίσκεται στην Αθήνα που προσελκύει τους περισσότερους φοιτητές και παρά το γεγονός ότι πρόκειται για το μοναδικό τμήμα στο είδος του - δεν έχει καμία απήχηση στους υποψηφίους φοιτητές. Η βάση εισαγωγής για το εν λόγω τμήμα κατρακύλησε το 2008 στα 8751 μόρια και βρέθηκε χαμηλότερα ακόμη και από το τμήμα ΣΠΕ του Κιλκίς (8791 μόρια). Ως γνωστό, η κλωστοϋφαντουργία διέρχεται μεγάλη κρίση στην Ελλάδα και οι προοπτικές για τον κλάδο δεν είναι καθόλου θετικές. Το γεγονός αυτό ανακλάται άμεσα στις επιλογές των υποψηφίων κα

Το πρόγραμμα σπουδών και όχι το όνομα του τμήματος πρέπει να καθορίζει τον τίτλο σπουδών στα πανεπιστήμια

Μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου μετεξέλιξης των ΤΕΙ το οποίο έβαλε τέλος σε μια ανούσια και αντιπαραγωγική διάσπαση της τριτοβάθμιας παιδείας επί 36 χρόνια, ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να γίνει και το δεύτερο αναγκαίο βήμα για τον εξορθολογισμό της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης: τα τμήματα που θεραπεύουν πολλαπλά γνωστικά αντικείμενα πρέπει να προσφέρουν διαφορετικό πρόγραμμα σπουδών για κάθε επιστημονικό πεδίο το οποίο θα καταλήγει φυσικά και σε διαφορετικό τίτλο σπουδών. Η διεπιστημονικότητα είναι απόλυτα θεμιτή και γίνεται ολοένα και πιο σημαντική στη σύγχρονη εποχή. Τα τμήματα που καλύπτουν πολλαπλά γνωστικά αντικείμενα (π.χ. Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών, Ιστορίας και Αρχαιολογίας, Φιλοσοφίας και Παιδαγωγικής, Μαθηματικών και Φυσικών Επιστημών, κ.α.) επιτελούν μεν έναν πολύ σημαντικό ρόλο, δεν παύουν όμως να παράγουν πτυχιούχους που δεν έχουν σπουδάσει όλα τα αντίστοιχα γνωστικά αντικείμενα αλλά συγκεκριμένη κατεύθυνση μόνο. Είναι λοιπόν εντελώς άδικο και δημιουργεί τερ